یک حس ِ فوق العاده . . .
تمام دغدغه زندگی شان همین است . . . خوردن پاستیل...عاشقند..عاشق پاستیل های رنگارنگ .. خاله بازی...دعوا کردن سر عروسک ها..قهر تا قیامت و لحظه ای بعد آشتی.. کفش های تَق تَقی ِ مادرشان را به پا می کنند همراه ِ چادر سفید پرازگل هایِ ریزِ صورتی که بوی یاس می دهد... تمام دغدغه ی زندگی شان همین است.. که مادرشان نبیند دارند به قول خودشان *انار بازی میکنند.. همراه با قطره های سفید و قرمز(آب انار) اشک... می خندند از ته دل.. . . . حس میکنم دچار بی حس اند...که خودش یک حس فوق العاده است.. نه خبری از حسرت.. نه حس های تلخ... هیچ.. ... راحت و آسوده.. بی غصه.. با دغدغه های خاص خودشان... زندگی می کنند! من به خنده های از ته دلشان حسودیم می شود..
[ دوشنبه 91/8/29 ] [ 6:19 عصر ] [ محمد شیرعلی زاده ]
